Travel StoriesΕλλάδα

Η Ύδρα αντιστέκεται

Στην Ύδρα είχα πρωτοπάει δυο φορές στα τέλη της δεκαετίας του ’70 και μπορώ να πω ότι είχα ενθουσιαστεί με την αισθητική της και την διαφορετικότητα σε σύγκριση με όποιο άλλο νησί είχα επισκεφτεί μέχρι τότε. Με την τεράστια συνεισφορά της στην επανάσταση του 1821, την ιστορία, την ναυτική παράδοση και τα πέτρινα αρχοντικά, έγινε αγαπημένος προορισμός ζωγράφων και ποιητών ώσπου το 1936 δημιουργήθηκε εκεί παράρτημα της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών.

Η Ύδρα, ήδη από τα τέλη της δεκαετίας του 50, εξελίχθηκε σε έναν από τους πρώτους σημαντικούς τουριστικούς προορισμούς στην Ελλάδα, κυρίως όταν έγιναν εκεί τα γυρίσματα της ταινίας “Το παιδί και το δελφίνι” με την Σοφία Λόρεν, υπάρχει και άγαλμα δίπλα στο Λιμεναρχείο, όχι βέβαια της Σοφίας αλλά του παιδιού καβάλα στο δελφίνι. Ακολούθησαν πολλοί καλλιτέχνες και διάσημοι της εποχής που της έδωσαν μια κοσμοπολίτικη αύρα την οποία και διατηρεί ως και σήμερα.

Για δεκαετίες είχα στην άκρη του μυαλού μου να ξαναπάω. αλλά κάθε φορά που το σκεφτόμουνα κάτι συνέβαινε και άλλαζα προορισμό.

Στις δεκαετίες ’90 και 2000 η Ύδρα ήταν πάλι στη μόδα. Την έβαλαν τα λάιφστάϊλ περιοδικά των γνωστών “χαβαλέ” εκδοτών, αυτά που “διάβαζα” στο κουρείο και μου έπεφτε κάθε διάθεση να την επισκεφτώ.

Η αλήθεια είναι ότι ήδη είχα βιώσει την τερατώδη “ανάπτυξη” της Μυκόνου και της Σαντορίνης και περίμενα κάτι ανάλογο. Μέχρι που τελικά, με την ευκαιρία μιας πολύχρονης επετείου, το αποφασίσαμε από κοινού με την σύζυγό μου, μιας κι εκείνη δεν είχε πάει ποτέ και είπαμε να το κάνουμε το ταξίδι, για μέσα Μαγιού και όχι Σαββατοκύριακο.177Η πρόσβαση είναι εύκολη και σχετικά σύντομη με το “γρήγορο” από Πειραιά, ή ακόμα και οδηγώντας μέχρι το Μετόχι 200 χλμ από την Αθήνα, περίπου τρεις ώρες διαδρομή. Ακολουθήσαμε την δεύτερη επιλογή και μετά από μια στάση για φρέσκο τηγανητό μπακαλιάρο στον Γαλατά φτάσαμε στο Μετόχι, μια μικρή προβλήτα στην ακτή της Ερμιονίδας απ’ όπου παίρνουμε το καραβάκι για να περάσουμε απέναντι.

Φυσικά, εκτός από τον Πειραιά, μπορεί να πάει κανείς με καραβάκι ή θαλάσσιο ταξί από τον Πόρο, την Ερμιόνη και τις Σπέτσες.

Το αυτοκίνητο είναι προτιμότερο να το αφήσετε στο μοναδικό οργανωμένο πάρκινγκ στο Μετόχι γιατί έξω από αυτό οι κλήσεις δίνουν και παίρνουν. Είναι βέβαια γνωστό ότι τροχοφόρα δεν κινούνται στο νησί, πέρα από τα απαραίτητα του Δήμου και της Πυροσβεστικής.

Δρομολόγια από το Μετόχι και πίσω υπάρχουν ανά μία ώρα ή και συχνότερα μέσα στη σεζόν μέχρι το βραδάκι, για μια διαδρομή πέντε ναυτικών μιλίων και είκοσι λεπτών.

Φτάνοντας με θάμπωσε η πόλη, λουσμένη στο φως του απογευματινού ήλιου και η ήπια, αμφιθεατρική ανάπτυξη της γύρω και πάνω από το λιμάνι μέχρι αρκετά ψηλά. Αρκετοί τρούλοι από τις συνολικά περίπου 300 εκκλησίες του νησιού ξεπροβάλλουν ανάμεσα στα σπίτια χτισμένα με την χαρακτηριστική γκρίζα πέτρα. Πολλά, χτισμένα από αρβανίτες πετράδες και εμπόρους που εποίκησαν το νησί σε διάφορες περιόδους από τα μέσα του 17ου έως και τον 19ο αιώνα.

Κάτι που δεν γνώριζα και έμαθα εκεί είναι ότι ο οικισμός είναι διατηρητέος και σε όλο το νησί επιτρέπονται μόνο αναπαλαιώσεις και επισκευές κατοικιών μάλιστα με αρκετά αυστηρές προδιαγραφές υλικών και κατασκευής. Νέες άδειες δεν εκδίδονται και αυτό είναι εντυπωσιακό, το μέγεθος του πολεοδομικού ιστού είναι σχεδόν το ίδιο με την προηγούμενη επίσκεψή μου πριν σαράντα σχεδόν χρόνια.uΗ Ύδρα, δηλαδή οι κάτοικοί της και η τοπική αυτοδιοίκηση, έχουν καταφέρει κάτι εξαιρετικά ενδιαφέρον. Να κρατήσουν στον τόπο τους το ιδιαίτερο χρώμα και ένα μέγεθος “ανθρωπίνων” διαστάσεων. Μέσα στα τελευταία αλλά και σε προηγούμενα χρόνια πολλοί καλοθελητές ενδιαφέρθηκαν να φέρουν (με το αζημίωτο) την τουριστική υπερανάπτυξη και οι Υδραίοι είχαν την υπερηφάνεια να αρνηθούν και ας τους κοστίζει ακριβά. Ναι, είναι ακριβό να μεταφέρεις τα πάντα με μουλάρια για 400-500 σκαλοπάτια, είναι δύσκολο να πηγαίνεις για ψώνια στο κέντρο από τους άλλους οικισμούς με τα ζώα ή με τα πόδια αν “έχει καιρό” και δεν έρχεται το θαλάσσιο ταξί.

tΤο λιμάνι είναι το κέντρο για όλες τις δραστηριότητες, από ‘κει ξεκινούν όλα νωρίς το πρωί και εκεί τελειώνουν τις πρώτες πρωινές ώρες που φεύγουν και οι τελευταίοι πελάτες από τα μπαράκια και τα καφέ. Εκεί φτάνει και το ημερήσιο, σχετικά μικρό κρουαζιερόπλοιο για να αποβιβάσει μερικές εκατοντάδες επισκέπτες που τους περιμένουν οι μουλαράδες για μια καβαλαρία στα στενά και τις ανηφοριές της πόλης. Σαν μια μικρογραφία του λιμανιού των Χανίων, με αρκετά όμορφα σπίτια γύρω και τα αρχοντικά των καπεταναίων στην άκρη και ψηλότερα, πολλές καφετέριες, εστιατόρια και μαγαζιά με σουβενίρ, όλα σχετικά καλόγουστα, το τουριστικό kitsch δεν έχει προσβάλλει την Ύδρα, τουλάχιστον, όχι σε ενοχλητική κλίμακα.

Τα απογεύματα καταφτάνουν κατά δεκάδες τα ιστιοπλοϊκά και δημιουργείται το αδιαχώρητο στο μικρό λιμάνι, οι καπετάνιοι δένουν ο ένας πάνω στον άλλο μέχρι και σε τρεις σειρές, οι δε αργοπορημένοι δένουν έξω και αλίμονο σ’ αυτούς που δεν έχουν εμπειρία συνωστισμού σε τόσο μικρά αγκυροβόλια. Θαλάσσια ταξί μπαίνουν και βγαίνουν όλες τις ώρες, από τα ξημερώματα μέχρι αργά τη νύχτα μεταφέροντας επιβάτες και εμπορεύματα.

Μας άρεσαν πολύ οι πρωινές βόλτες στα στενά καλντερίμια και τα καλοδιατηρημένα σπίτια, αρχοντικά και μη. Προσωπικά μου έκανε εντύπωση ότι πάρα πολλά σπίτια που ήταν στα πρόθυρα της κατάρρευσης είναι τώρα ανακαινισμένα και λειτουργικά. Περπατώντας περιφερειακά προς τα νοτιοδυτικά μέχρι το Καμίνι απολαύσαμε μια υπέροχη διαδρομή μιας ώρας και ενδιαφέρουσες έως εξαιρετικές επιλογές για φαγητό καφέ ή ποτό.

Από τα τέσσερα μουσεία επισκεφτήκαμε μόνο την οικία Λάζαρου Κουντουριώτη που είναι παράρτημα του Εθνικού Ιστορικού Μουσείου, με εκθέματα από τον 17ο έως και τον 19ο αιώνα αλλά και συλλογές ζωγραφικής.ihuΟι επιλογές για διαμονή και φαγητό είναι αρκετές και η ποιότητα από καλή μέχρι εξαιρετική, δεν θα έλεγα για όλα τα βαλάντια αλλά με καλή αντιστοιχία ποιότητας και τιμής. Δεν πήγαμε προετοιμασμένοι για μπάνιο γιατί ο καιρός ήταν ακόμη δροσερός αλλά αρκετοί ήταν αυτοί που κολυμπούσαν και λιαζόντουσαν στις βραχοπροβλήτες και τις μικρές παραλίες λίγο έξω από τη χώρα. Οι ντόπιοι χαμογελαστοί και φιλόξενοι μέχρι και καλαμπουριτζήδες και αρκετοί ξένοι καλλιτέχνες και διανοούμενοι έχουν επιλέξει το νησί σαν καλοκαιρινή κατοικία κι όλα αυτά μέσα σε μια αίσθηση χαλαρότητας και καλοπέρασης που σε κάνει σχεδόν να ξεχνάς την κρίση που υπάρχει στην υπόλοιπη Ελλάδα. Σίγουρα, μέσα στην τουριστική σαιζόν κάποια πράγματα θα είναι διαφορετικά και ίσως προς το χειρότερο αλλά το να βλέπεις για παράδειγμα τον μουλαρά να σταματάει το “αγώι” με τους ξένους για να μαζέψει τις φυσικές ανάγκες του ζώου του από το καλντερίμι μου λέει κάτι σημαντικό.

Η Ύδρα, τηρουμένων των αναλογιών, κρατάει το ύφος της σε ένα παράξενο μίγμα, αυστηρό κοσμοπολίτικο και αρχοντικό, χωρίς την επιτηδευμένη, ιλουστρασιόν ανακατασκευή της Οίας, χωρίς την άναρχη οικοδομική επιδημία της Μυκόνου και αρκετών άλλων νησιών, χωρίς χειροκρότημα στο πανέμορφο ηλιοβασίλεμα. Οι Υδραίοι ξέρουν τι θέλουν και επιμένουν να το διατηρούν.1Ενδείξεις:

-Για ρομαντικούς κάθε ηλικίας, ανεξάρτητα από την σοβαρότητα της κατάστασης.

-Για σκαφάτους με εξαιρετικές γνώσεις απεμπλοκής αγκυρών ή και τους υπόλοιπους αρκεί να μην δέσουν στο λιμάνι.

-Για πεζοπόρους και φαν της μουλαροκαβαλαρίας.

-Γι αυτούς που προτιμούν τις βοτσαλωτές παραλίες και τα βραχάκια.

-Για ήπιας μορφής διασκέδαση,

-Ιδανική για συγγραφείς, ποιητές, ζωγράφους και φωτογράφους.hydra_1Αντενδείξεις:

-Δεν ενδείκνυται για άγρια ξενύχτια με αλκοόλ, sex, drugs and rockandroll, υπάρχουν καλύτεροι προορισμοί γι αυτά.

-Για λάτρεις των απέραντων αμμουδερών παραλιών.

-Για αφιονισμένους οδηγούς και λάτρεις της ταχύτητας.

-Η Ύδρα επίσης δεν ενδείκνυται για μπακπάκερς και φίλους του κάμπινγκ.

INFO:

ΔΗΜΑΡΧΕΙΟ 22983 – 20200 / 22980 – 52210, 53003
ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ 22980-52207

ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ 22980-52205
ΛΙΜΕΝΑΡΧΕΙΟ 22980-52279

ΛΙΜΕΝΙΚΟ ΤΑΜΕΙΟ ΥΔΡΑΣ 22980 – 52333
ΚΟΙΝΩΦΕΛΗΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ 22980 – 53365
ΚΕΝΤΡΟ ΕΞΥΠΗΡΕΤΗΣΗ ΠΟΛΙΤΩΝ 22983 – 20930, 22980 – 53782
ΑΚΑΔΗΜΙΑ ΕΜΠΟΡΙΚΟΥ ΝΑΥΤΙΚΟΥ 22980-52208
ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ 22980-53150
ΑΓΡΟΤΙΚΟ ΙΑΤΡΕΙΟ 22980-52420
ΦΑΡΜΑΚΕΙΟ “ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΡΑΦΑΛΙΑΣ” 22980-52059
ΦΑΡΜΑΚΕΙΟ “ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΓΑΒΑΛΑΣ ” 22980-53260
ΤΑΧΥΔΡΟΜΕΙΟ 22980-52262, 53398

Ε.Ο.Τ. 22980-52184
ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΑΡΧΕΙΟ ΜΟΥΣΕΙΟ 22980 – 52355, 6946929710

ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ 22980-54071
ΜΟΥΣΕΙΟ Λ.ΚΟΥΝΤΟΥΡΙΩΤΗ 22980-52421

ΜΟΥΣΕΙΟ Π.ΚΟΥΝΤΟΥΡΙΩΤΗ 22980-52245
HELLAS FLYING DOLPHIN 22980-54007, 53812hydra_5
hydra_7

Γιάννης Γιατίλης

ΦΩΤΟΓΡΑΦΟΣ Γεννήθηκε στον Πειραιά τo 1959 και μεγάλωσε στο Παλαιό Φάληρο. Ασχολήθηκε με την φωτογραφία από τα μέσα της δεκαετίας του 70 και αργότερα άρχισε να συνεργάζεται σαν φωτογράφος με γκαλερί και μουσεία αντιγράφοντας έργα διάσημων Ελλήνων και ξένων ζωγράφων και γλυπτών, αργότερα δε με διαφημιστική φωτογραφία και στούντιο. Παράλληλα έκανε σκηνοθεσία στην Σχολή Σταυράκου και επιχειρησιακές σπουδές στο BCA αλλά δεν ασχολήθηκε με κανένα από τα δύο αντικείμενα. Η φωτογραφία δεν ήταν αποκλειστική του απασχόληση, εργάστηκε παράλληλα σε πάρα πολλές και άσχετες δουλειές. Στις αρχές της δεκαετίας του ΄90 δούλεψε σαν φωτορεπόρτερ σε κάποια από τα σημαντικότερα πρακτορεία φωτορεπορτάζ της εποχής καθώς και στις εφημερίδες "Έθνος" και "Αδέσμευτος Τύπος". Από το 1997 και μετά έκανε επαγγελματική μεταστροφή και μεταγραφή στο Εμπορικό τμήμα της Ελευθεροτυπίας και της Χρυσής Ευκαιρίας απ' όπου και συνταξιοδοτήθηκε το 2012. Έκτοτε ασχολείται με προσωπικά project και με φωτογραφία δρόμου.

Σχετικά Άρθρα

Back to top button