Travel StoriesΚόσμος

Ψηλά στον κήπο των Άλπεων

Πήρα το δρόμο σχεδόν με βαριά καρδιά. Ονειρευόμουν ένα απολαυστικό καφέ, με στρούντελ στα ηλιολουσμένα υπαίθρια μπιστρό του Ινσμπρουκ, αλλά σε παιδί δεν πρέπει να τάζεις…

Ήμασταν δυο μέρες στο Ίνσμπρουκ, την πρωτεύουσα του Τυρόλου κι έπρεπε να θυσιάσω το ραχάτι μου για μια επίσκεψη στον Ζωολογικό Κήπο.

Οι διαφημιστές του ήταν όλοι πολύ ένθερμοι.

«Είναι στο υψηλότερο σημείο της Ευρώπης (750 μέτρα υψόμετρο). Εχει τα πιο σημαντικά ζώα των Άλπεων. Έχει απίθανη φύση και θέα».

Εγώ πάλι δεν τσίμπησα καθόλου. Σχεδόν απεχθάνομαι όλους τους Ζωολογικούς Κήπους και κάθε χώρο, όπου τα ζώα βρίσκονται σε αιχμαλωσία. Συνήθως τους βάζω στην ίδια μοίρα με τα τσίρκο.

Αλλά η 12χρονη μου κόρη μου τρελάθηκε και μόνο στην προοπτική από την πρώτη στιγμή που το άκουσε. Είπα «ναι» για να αποφύγω γκρίνιες με την ευχή να το ξεχάσει, αλλά μάταια.

Η ώρα πλησίαζε πέντε. Ο καφές μου έπρεπε να περιμένει.alpeis_12

Θέλοντας και μη πήραμε λοιπόν το αμαξάκι –για να ζήσουμε όλη την εντυπωσιακή διαδικασία, έτσι ήταν η «συμφωνία»- που θα μας οδηγούσε στο τελεφερίκ για το περίφημο Alpenzoo, διασχίζοντας τους υπέροχους δρόμους και πλατείες της πόλης που εγώ κοιτούσα σαν λιγωμένη.

Εκείνη πάλι μιλούσε ακατάπαυτα με ενθουσιασμό, ρωτώντας συνέχεια για τα ζώα που θα βλέπαμε σε λίγο.alpeis_4

Φτάνοντας στο τελεφερίκ Hungerburgbahn που θα μας οδηγούσε στον Alpenzoo, ένας ντόπιος που περίμενε ήδη στη σειρά μαζί με τα εγγόνια του, κατάλαβε πως είμαστε ξένοι και μας ενημέρωσε σε εντυπωσιακά καλά Αγγλικά (οι Αυστριακοί είναι από τους Ευρωπαίους που επιμένουν να μιλούν στη γλώσσα τους, κάπως λίγο πιο μελωδικά γερμανικά) ότι ο Κήπος των Άλπεων ιδρύθηκε το 1962 με σκοπό την προφύλαξη κάποιων ειδών των βουνών, όπως είναι ο αλπικός γυπαετός και το αλπικό αγριοκάτσικο, από την πλήρη εξαφάνιση. Παράλληλα έχει και διάφορα οικόσιτα αγροτικά ζώα της περιοχής του Τιρόλου, σε ένα χώρο διαμορφωμένο σαν αγρόκτημα.

Της μικρής ήδη γυάλιζαν τα μάτια κι εγώ φρόντισα να ενημερωθώ πως στο χώρο υπήρχε τουλάχιστον καντίνα.

Από την πρώτη στιγμή που διαβήκαμε την πύλη και μας συνεπήρε το αλπικό απογευματινό αεράκι, η δυσθυμία μου έφυγε ως δια μαγείας. Οι εγκαταστάσεις ήταν τόσο καλά δομημένες, μέσα στην υπέροχη ορεινή φύση που ένιωσα ότι τα ζώα ήταν σχεδόν στο φυσικό τους περιβάλλον και δεν έπρεπε να υποφέρουν και τόσο πολύ. Ο Αυστριακός παππούς επέμενε με περηφάνια πως εδώ γινόταν σοβαρή δουλειά για να διατηρηθούν αυτά τα σημαντικά είδη υπό εξαφάνιση.

Μήπως τελικά έπρεπε να τον πιστέψω και να ενδώσω;alpeis_10

Η κόρη μου κάποια στιγμή χάθηκε πηδώντας σαν κατσίκι ακολουθώντας τα βήματα του ντόπιου κατσικιού.

Δεν ανησύχησα καθόλου. Ίσα ίσα που τώρα θα απολάμβανα περισσότερα τα πουλιά. Και τον λύκο. Χωρίς να με τραβολογάει, βγάζοντας κραυγές ενθουσιασμού.

Η αλήθεια είναι πως θα προτιμούσα να δω ελεύθερο τον λύκο, αλλά μέσα μου ενδόμυχα και κρυφά χαιρόμουν που είχα δει έναν από τόσο κοντά.

Όπως και την αρκούδα του κήπου που σχεδόν πόζαρε στους επισκέπτες, απολαμβάνοντας την δημοσιότητα.

Οι μαρμότες με κέρδισαν αμέσως. Όμως στο αγρόκτημα εγκατέλειψα γρήγορα. Ο καφές δεν μπορούσε να περιμένει άλλο.

Τελικά τον ήπια τον καφέ, πάνω στις Άλπεις βλέποντας τη θέα που έκοβε την ανάσα. Από τη μια τα βουνά. Κι από την άλλη η πόλη κι ο ποταμός Ιν.

Ακόμη και γι αυτό άξιζε να ανέβει κανείς εδώ πάνω.

Φεύγοντας πήραμε μαζί μας τον λύκο του Αlpenzoo. Ακόμη υπάρχει σε ένα περίοπτο ράφι του σπιτιού.

Από τότε δεν ξαναπήγα σε Ζωολογικό Κήπο και το θεωρώ αμφίβολο να ξαναπάω. Θέλω να θυμάμαι πως υπάρχουν και ζώα σε αιχμαλωσία που κάποιοι φροντίζουν να ζουν, σχεδόν σαν ελεύθερα. Εκεί ψηλά στο Alpenzoo. Στη μαγική χλωρίδα των Άλπεων. Εκεί που το αεράκι σβήνει και κάποιες προκαταλήψεις.

ΙNFO:

-Το Alpenzoo λειτουργεί καθημερινά 9:00 – 18:00 (Απρίλιο-Οκτώβριο) και 9:00 – 17:00 (Μάρτιο-Νοέμβριο).

-Όλα τα ζώα είναι ενεργά το χειμώνα, εκτός από τις μαρμότες, τα ερπετά και τα αμφίβια, που βρίσκονται σε χειμερία νάρκη. Την άνοιξη (Μάρτιο-Μάιο) τα περισσότερα πουλιά βρίσκονται στη φάση της αναπαραγωγής και χτίζουν τις φωλιές τους. Στις αρχές του καλοκαιριού πραγματοποιούνται και οι περισσότερες γεννήσεις.

Ντορίτα Λουκίσσα

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1966 και σπούδασε Γαλλική Φιλολογία στο ΕΚΠΑ. Από τα τέλη της δεκαετίας του 1980 άρχισε να εργάζεται σε έντυπα, αρχικά καλύπτοντας το διεθνές ρεπορτάζ. Σύντομα πέρασε στον χώρο των media και ασχολήθηκε με τον θαυμαστό τότε και ελπιδοφόρο ακόμη χώρο της τηλεόρασης, για λογαριασμό εφημερίδων και περιοδικών. Από άποψη δεν εργάστηκε ποτέ στην τηλεόραση, αλλά μόνο στο ραδιόφωνο και συγκεκριμένα του ΣΚΑΙ, την εποχή της άνοιξης της ιδιωτικής ραδιοφωνίας. Με το κλείσιμο της Ελευθεροτυπίας -τελευταία εφημερίδα στην οποία εργάστηκε- αποφάσισε να στραφεί στο διαδίκτυο και να ανακαλύψει την αδιάκοπη δραστηριότητα του ίντερνετ, συνεργαζόμενη με διάφορες ιστοσελίδες. Παράλληλα δραστηριοποιείται στο χώρο των multimedia.

Σχετικά Άρθρα

Back to top button