Travel StoriesΚόσμος

Γυρνώντας τα Βαλκάνια με σκούτερ

Ηλικία μηχανόβιων; Σύνολο 120 χρόνια       

Κατ’ αρχήν να πούμε ότι είμαστε ένα ζευγάρι παλιών μηχανόβιων. Έχουμε γυρίσει  όλη την Ευρώπη καθώς και τη βόρεια Αφρική. Τα τελευταία χρόνια αρκούμαστε σε ένα μεγάλο σκούτερ 650 κυβικών,  Suzuki  Burgman.

M’αυτό λοιπόν, αποφασίσαμε το παρακάτω ταξίδι για να δούμε αν αντέχουν ακόμη τα κότσια μας και σαν ΤΕΣΤ πριν απ’ το μεγάλο ταξίδι του γύρου του κόσμου με δίκυκλο (μεταξύ σοβαρού και αστείου  για να μην ανησυχούν τα τρία παιδιά μας και τα ισάριθμα εγγόνια μας).

Από Λάρισα πρώτη στάση Βελιγράδι και συγκεκριμένα στην πόλη Smederevo 45 χλμ. πριν το Βελιγράδι, πάνω στο Δούναβη. Απόσταση 700 χλμ. Εύκολα βγάλαμε τη διαδρομή με τον ενθουσιασμό της πρώτης μέρας. Στάσεις κάθε 200 χλμ για ανεφοδιασμό και ξεκούραση.

Η συγκεκριμένη πόλη επιλέχθηκε, επειδή είναι πάνω στο Δούναβη (μεγάλο βιομηχανικό λιμάνι). Μείναμε σ ένα υπέροχο ξενοδοχείο (Villa Graff) με ιδιοκτήτες ένα ζευγάρι συνταξιούχων Γερμανοσέρβων. Πολύ καλοί άνθρωποι. Το καταλάβαινες από τα πρόσωπά τους. Έλαμπαν από καλοσύνη, ευγένεια και εξυπηρετικότητα.

Βουτιά στην πισίνα για να δροσιστούμε μετά  το μακρύ ταξίδι. Το βράδυ, επίσης πάνω στο Δούναβη,  φαγητό σε καλό εστιατόριο με θέα. Τα φαγητά  πολύ καλά, μοιάζουν με τα δικά μας (γιατί σε πολλές  χώρες της Κεντρικής και βόρειας Ευρώπης … δεν τρώγονται!).

Να πούμε εδώ, ότι αγαπάμε πολύ αυτό το μεγαλειώδες ποτάμι, τον Δούναβη, που τον έχουμε εξερευνήσει σχεδόν όλον. Από τις πηγές του στη Γερμανία, μέχρι τις εκβολές του στη Μαύρη θάλασσα (Tulcea).

Την επομένη το πρωί, μετά από καλή ξεκούραση κι ένα καλό πρωινό, ξεκινάμε με συννεφιασμένο ουρανό για βόρεια Ρουμανία.

Προορισμός μας, η περιοχή Maramures,  στα σύνορα Ρουμανίας-Ουκρανίας, με μεγάλο λαογραφικό ενδιαφέρον και τα περίφημα ξυλόγλυπτα μοναστήρια της περιοχής. Περνάμε από Timisoara, Arad,  κοντά στα σύνορα με Ουγγαρία και το  απόγευμα καταλήγουμε στη όμορφη πόλη Oradea, όπου και διανυκτερεύουμε.

roumania_5-jpg

Ξενοδοχείο μεγάλο, καθαρό , αδιάφορο. Βόλτα στο πανέμορφο κέντρο και φαγητό, μάλλον χάλια. Επιστροφή στο ξενοδοχείο και προσπάθεια να βγει το πρόγραμμα της επόμενης μέρας. Δυστυχώς όμως, όλα τα sites του  καιρού έδειχναν βροχές και καταιγίδες τις επόμενες 3 μέρες στην περιοχή που μας ενδιέφερε.

Δεδομένου ότι τα ταξίδια μας έχουν κυρίως φωτογραφικό προσανατολισμό, δεν πήγαινε και πολύ μοτοσυκλέτα, φωτογραφία και καταιγίδες. Αλλαγή σχεδίων λοιπόν και πάμε νοτιότερα με καλό καιρό.

Φεύγουμε το επόμενο πρωί για Sibiu, μέσω ορεινής , πολύ όμορφης διαδρομής. Ο δρόμος βέβαια, ήταν χάλια. Πολλά μπαλώματα, το Burgman υπέφερε.

Το απόγευμα φτάσαμε στο Sibiu, που είναι η πρωτεύουσα της Τρανσυλβανίας και των Σαξόνων της Δυτικής Ρουμανίας. Μεσαιωνική, καλοδιατηρημένη, πανέμορφη. Πολύ γραφική πανσιόν στο κεντρική πλατεία  της πόλης  κι όλο το βράδυ περίπατος στο μεσαιωνικό κέντρο. Καλό φαγητό σε παραδοσιακό εστιατόριο. Οι τιμές παντού, περίπου 30%  φθηνότερες από Ελλάδα.

Εδώ θέλω να κάνω μια παρένθεση που αφορά sτον τουρισμό. Στα μέρη που επισκεφθήκαμε, οι επαγγελματίες του τουρισμού είναι σοβαροί και δεν σου δίνουν την αίσθηση της αρπαχτής. Γενικώς, δεν  γυαλίζει το μάτι τους. Δεν έχουν άλλη σαλάτα για ντόπιους και άλλη για τους τουρίστες. Στα καταλύματα αυτό που πληρώνεις, αυτό παίρνεις. Το επόμενο πρωί φάγαμε  πρωινό σε υπαίθριο μπαράκι ,  στο ιστορικό κέντρο. Όση ώρα τρώγαμε, ο ιδιοκτήτης του καταστήματος, ένας καλοντυμένος κύριος περίπου  50 χρόνων, με ένα ποτιστήρι και έναν κουβά, πότιζε και έριχνε λίπασμα στα λουλούδια των παρτεριών του μπαρ. Το έκανε με μεγάλη ευλάβεια, παρά τους πολυάριθμους τουρίστες που προσπαθούσαν να βρουν  θέση στο μαγαζί του.

Σκεφτόμασταν τον αντίστοιχο ιδιοκτήτη  μπαρ στην Μύκονο ή στην Κέρκυρα και μελαγχολούσαμε.

Από Sibiu λοιπόν,  ξεκινάμε να κάνουμε τον TRANSFAGARASAN!!!

Είναι ένας δρόμος  μήκους 150 χλμ περίπου, που διασχίζει τα ψηλότερα βουνά της Ρουμανίας, τα Fagaras. Το ψηλότερο πέρασμα είναι στα 2042 μ. Είναι «φιδογυριστός», με πανέμορφα τοπία. Θεωρείται ο καλύτερος δρόμος για μοτοσυκλετιστές παγκοσμίως.

Βέβαια, δεν καταλαβαίνω τι σημαίνει “ο καλύτερος δρόμος του κόσμου”. Ο κάθε δρόμος έχει την ομορφιά του. Αυτά πολλές φορές είναι τουριστικά κόλπα , που παίζονται παγκοσμίως.

Το καταλαβαίνει  κανείς αυτό, διασχίζοντας τον TRANSFAGARASAN και βλέποντας εκατοντάδες μοτοσυκλέτες να ανεβοκατεβαίνουν.  Βέβαια και αυτοκίνητα, πούλμαν και ποδήλατα. Για όσους δε προτιμούν ξεκούραστη βόλτα και εκπληκτική θέα , υπάρχει και τελεφερίκ.

Από εκεί , φύγαμε για Sinaia , όπου και θα διανυκτερεύαμε. Απόσταση περί τα 160 χλμ. Περίπου 2 ώρες υπολογίζαμε. Όμως υπολογίζαμε χωρίς τον ξενοδόχο. Χωρίς την καταρρακτώδη βροχή για 2 ώρες τουλάχιστον….

Τελικά, φτάσαμε στο πανέμορφο Brasov. Στάση σε 5στερο ξενοδοχείο που βρήκαμε τυχαία μπροστά μας, για ανασυγκρότηση και καφέ.  Σκεφτήκαμε να μείνουμε, μετά την ταλαιπωρία του ταξιδιού υπό καταρρακτώδη βροχή. Οι ρεσεπιονιστ βέβαια, μας κοίταζαν κάπως λοξά (που πάνε αυτοί οι βρεγμένοι μηχανόβιοι), αλλά τσιμουδιά, σοβαροί γαρ, επαγγελματίες.

Πίνουμε καφέ. Η βροχή σταματάει. Δεν φεύγουμε για Sinaia; Σαρανταπέντε χλμ είναι, τα μασάμε για πλάκα.

Πραγματικά φεύγουμε. Από Brasov  για Sinaia , ορεινή διαδρομή από τις πιο τουριστικές της Ρουμανίας (χιονοδρομικά, καζίνο  κ.λ.π.). Το ξενοδοχείο στη Sinaia πολύ ατμοσφαιρικό, χτισμένο το 1880, θύμιζε έντονα Αγκαθα Κρίστι. Κι ακούστε λοιπόν, σύμπτωση. Το «1880 Regal Hotel», κατά τη διάρκεια των 2 παγκοσμίων πολέμων, χρησιμοποιήθηκε σαν καταφύγιο Ελλήνων προσφύγων. Μετά από τον πόλεμο, έγινε  Spa Hotel. Παρεμπιπτόντως, πληρώσαμε 44 ευρώ, με πλουσιότατο πρωινό, στο κελάρι του ξενοδοχείου, που ήταν επενδυμένο εξ ολοκλήρου με πέτρα και πολύ ατμοσφαιρικό επίσης.

Το άλλο πρωί , επίσκεψη σε ένα από τα σημαντικότερα  αξιοθέατα της Ρουμανίας, το κάστρο Pelles. Το ανάκτορο του βασιλιά της Ρουμανίας Καρόλου Α , του οποίου το χτίσιμο ξεκίνησε το 1873 και ολοκληρώθηκε το 1914. Κόστισε σε σημερινά χρήματα 120.000.000 δολλάρια  και έχει ασύγκριτη πολυτέλεια. Στα πέτρινα τμήματα τμήματα του ανακτόρου, δούλεψαν για πολλά χρόνια μαστόρια της πέτρας από τα περίφημα μαστοροχώρια της Δυτικής Μακεδονίας (Πεντάλοφος, Δίλοφος, Επταχώρι…). Ευτυχώς πήγαμε νωρίς το πρωί (στις 9.00, με το άνοιγμα ) και προλάβαμε να μπούμε γρήγορα. Στις 11.30 που τελειώσαμε, ουρές τουριστών έπαιρναν σειρά για να το επισκεφθούν.

roumania_17-jpg
roumania_18-jpg
roumania_19-jpg
roumania_20-jpg

Κατά τις 12.00 π.μ. την ίδια μέρα, φύγαμε για το μακρύ ταξίδι της επιστροφής. Μεγάλη η απόσταση μέχρι Σόφια και άχαρη, κυρίως στη Βουλγαρία, χωρίς πόλεις και χωριά για να σπάζει η μονοτονία.

Έπρεπε να φτάσουμε νωρίς στη Σόφια, γιατί το βράδυ είχε τον τελικό Γαλλίας-Κροατίας. Αν και συνήθως είμαστε με τα αουτσάιντερ, αυτή τη φορά ήμασταν με τη Γαλλία, λόγω του ότι οι Κροάτες μας την έσπασαν με το ρατσισμό τους και τα εντόνως αντισερβικά σχόλια.

Η Γαλλία νίκησε, εμείς φάγαμε κατάκοποι στο εστιατόριο  του ξενοδοχείου, ύπνος και την άλλη μέρα επιστροφή Λάρισα. Στα σύνορα του Προμαχώνα μια ατελείωτη σειρά αυτοκινήτων, μήκους 4 χλμ, περιμένει να περάσει στη γη της επαγγελίας. Ρουμάνοι, Βούλγαροι, Μολδαβοί,  Ουκρανοί, περιμένουν υπομονετικά να κατακλύσουν τις ελληνικές παραλίες. Εμείς, λόγω μότο, περνάμε σε 10 λεπτά (τα καλά της μοτοκίνησης).

Μετά λοιπόν, την περιγραφή του οδοιπορικού μας, μερικά συμπεράσματα που βγάζουμε από όλα τα ταξίδια μας. Αυτές οι χώρες, οι τέως ανατολικές, (Βουλγαρία, Ρουμανία, Σερβία), «τρέχουν» με χίλια προς τον καπιταλισμό. Έχουν συνειδητοποιήσει τι θέλουν και που πάνε.  Δεν λέω ότι είναι παράδεισος. Λέω ότι μέσα σε 12 χρόνια που πρωτοεπισκεφθήκαμε τη Ρουμανία, υπάρχει μεγάλη πρόοδος. Δεν ξέρω αν πίσω από την πρόοδο κρύβονται παράνομα χρήματα. Ξέρω αυτό που φαίνεται, όπως π.χ. η σοβαρότητα σε όλους τους ορατούς τομείς για τον τουρίστα.

Η σοβαρότητα του κρατικού φορέα , που  φαίνεται από την αστυνομία, η σοβαρότητα στους ασχολούμενους με την υγεία. Είδαμε καινούργια περιπολικά, καινούργιες αστυνομικές μοτοσυκλέτες, καινούργια ασθενοφόρα.

Κι ας αφήσουμε αυτά που στοιχίζουν χρήματα. Αυτά που δεν στοιχίζουν, όπως το κόψιμο των χόρτων στους δρόμους και τις εισόδους των πόλεων, η καθαριότητα, το γεγονός ότι οι οδηγοί περιμένουν στις διαβάσεις να περάσουν οι πεζοί, πόσο επιτέλους στοιχίζουν;

Όταν ρώτησα έναν αντιδήμαρχο στο μέρος που παραθερίζει η μισή Λάρισα και όχι μόνο, γιατί δεν καθαρίζουν την μήκους 15 χλμ υπέροχη παραλία , μου είπε πως δεν έχουν λεφτά για εργάτες. Από την άλλη όμως, στις παραλίες μας αυτές, τις ακάθαρτες, κυκλοφορούν θηριώδη 4χ4 ή Mercedes ή BMW  και βλέπει κανείς στη σειρά σπίτια και εξοχικά που θα τα ζήλευαν όλοι…

Τι συμβαίνει λοιπόν; Κοροϊδευόμαστε αναμεταξύ μας!

Υ.Γ.  Σαν υστερόγραφο γράφω δυο λόγια για το μέσο που μας πήγε σ όλο αυτό το ταξίδι.  Το Suzuki Burgman. Προς Θεού δεν είναι διαφήμιση. Το Βurgman δεν έχει ανάγκη διαφήμισης. Είναι άθραυστο, άνετο και οικονομικό. Για 3.000 χλμ κάψαμε 159 λίτρα βενζίνης. Ελπίζουμε, λόγω ηλικίας, να μπορούμε να συνεχίζουμε τα ταξίδια μας με το Burgman.

Καλό το αυτοκίνητο και το air condition, αλλά  η αίσθηση των 2 τροχών είναι το κάτι άλλο!

Μέσω
Φωτογραφίες, Κείμενο: Αδριανός Λέκκας

Aδριανός Λέκκας

ΓΙΑΤΡΟΣ Είμαι γιατρός-ακτινολόγος, ελεύθερος επαγγελματίας και διατηρώ Ακτινολογικό Εργαστήριο στη γενέτειρά μου τη Λάρισα τα τελευταία 38 χρόνια. Μου αρέσουν πολύ τα ταξίδια (με αυτοκίνητο, γιατί δεν μπαίνω σε αεροπλάνο) κι ασχολούμαι πολύ στο να τα οργανώνω. Με ενδιαφέρουν και με έλκουν οι άνθρωποι, οι φυσιογνωμίες τους, ο τρόπος ζωής τους, οι σκέψεις τους. Τα τελευταία χρόνια ασχολούμαστε με τη γυναίκα μου Ρούλα Σιλιντζή, ερασιτεχνικά, αλλά με μεγάλο μεράκι με τη φωτογραφία. Εμένα με έλκει η φωτογραφία πορτραίτου και οι ρεπορταζιακές λήψεις. Μου αρέσει ακόμη το διάβασμα, η ιστορία, η θάλασσα , το ποδήλατο κι οι παλιοί , αγαπημένοι φίλοι. Πάνω απ όλα , αγαπώ πολύ τα παιδιά μου και τα εγγόνια μου. Αυτά είναι η συνέχειά μου.

Σχετικά Άρθρα

Back to top button