FeaturedTravel StoriesΚόσμος

Μια βόλτα στη Βόρεια Θάλασσα

Η Βόρεια Θάλασσα (Νordsee) είναι πόλος έλξης για πολλούς τουρίστες από Γερμανία, Δανία και Ολλανδία. Κοιτώντας τον χάρτη βρίσκεται δυτικά της Δανίας και εκτείνεται ως τα γραφικά  νησάκια  που ανήκουν στην Ολλανδία. Στη θάλασσα αυτή, έχουμε το φαινόμενο της άμπωτης και παλίρροιας.

Αν θες να την επισκεφτείς θα πρέπει, εκτός από τον χάρτη, να ρίξεις μια ματιά διαδικτυακά και στις ώρες που είναι παλίρροια, διαφορετικά μπορεί να φτάσεις στην αμμουδιά και να μην βρεις θάλασσα.

Το Σάββατο προμηνύονταν σχετικά θερμό. Τα δελτία καιρού προέβλεπαν 16 βαθμούς, “μίνι καύσωνα” για τις πρώτες μέρες του Μάρτη. Έπρεπε λοιπόν να μην χαθεί η ευκαιρία μιας απόδρασης.

Προορισμός με αυτοκίνητο η Βόρεια Θάλασσα. Το Schillig πρώτος σταθμός. Νεόκτιστα τουριστικά καταλύματα,  τίποτα τα εντυπωσιακό για όσους έχουν μεγαλώσει στη Μεσόγειο. Πίσω από το τεχνικό ανάχωμα που υπάρχει σε όλες τις περιοχές αυτές, μια αξιόλογη αμμουδιά!!! Συγκίνηση! Αμμουδιά κανονική και χαμηλή βλάστηση.  Ο καιρός ζεστός, αλλά ο ήλιος κρυμμένος πίσω από μια συννεφιά που,  όπως είπαν στο ραδιόφωνο,  οφειλόταν σε σκόνη από τη Αφρική! Η χάρη της Αφρικής έφτασε ως εδώ πάνω στον μουντό βορρά!

Στο βάθος του ορίζοντα φουγάρα βαριάς βιομηχανίας χαλούν το τοπίο που ωστόσο θεωρείται προστατευόμενος βιότοπος. Τώρα πως συνδυάζονται αυτά,  μη με ρωτάτε. Είναι από τα πολλά ευρωπαϊκά δήθεν.

Χαρταετοί έτοιμοι για απογείωση, κάποιες καλλιτεχνικές παρεμβάσεις παίζουν με τον αέρα και προσθέτουν χρώμα στην τεράστια παραλία, παιδάκια παίζουν, ζευγάρια περπατούν κατά μήκος, παρά πολλά σκυλάκια τρέχουν παντού, ώσπου φτάνουμε σε ένα πρόχειρο πλέγμα που κόβει την παραλία στα δύο και από εκεί και πέρα.

“Απαγορεύονται τα σκυλιά”.  Για ποιο λόγο; Άγνωστο. Μια κάποια απαγόρευση συνθέτει πάντα το βόρειο τοπίο.  Ίσως για την προστασία πάρα πολλών αγριόπαπιων που κρύβονται στα βούρλα και τον βαλτότοπο πίσω από την αμμουδιά κράζοντας δυνατά και παράταιρα μέσα στο, κατά τα άλλα, ήρεμο τοπίο με τον ευρύτατο γκρι ορίζοντα.

Πλησιάζουμε στο νερό και… ω, τι απογοήτευση! Λάσπη,  γκρι άργιλος,  τέλεια για λασποθεραπεία. Το θαλάσσιο νερό λόγω άμπωτης έχει αποτραβηχθεί στα ιδιαίτερα διαμερίσματά του!

Μετά τόσο καιρό που είχα να βρεθώ δίπλα σε θάλασσα,  η θάλασσα ανύπαρκτη! Οι περιπατητές πάνω κάτω στην αμμουδιά δεν φαίνονται να ενοχλούνται.

Ένας αναβάτης πάνω στο όμορφο άλογό του γλύκανε το τοπίο. Τσαλαβουτάει περήφανο στη λασπουριά. Η γύρω περιοχή έχει μεγάλη παράδοση στην ιππασία και πολλοί φορτώνουν το άλογο τους στο ειδικό αμαξίδιο και έρχονται ως εδώ. Υπάρχουν επίσης και ξεναγήσεις-πεζοπορίες  στον πυθμένα της θάλασσας τις ώρες της άμπωτης από ειδικευμένους οδηγούς, γιατί διαφορετικά υπάρχουν δίνες κι είναι πολύ επικίνδυνο. Χαρακτηριστικοί είναι επίσης οι κοκκινόασπροι φάροι κι οι τεράστιες πολύχρωμες σημαδούρες.

Μετά μια ώρα περίπου αρχίσαμε να κρυώνουμε. Είχε αρχίσει να μεσημεριάζει  και έτσι τραβήξαμε για το επόμενο χωριό, έναν άλλο γνωστό τουριστικό προορισμό,  αν και δεν είναι παραθαλάσσιο, το Herumersiel.

north-sea-2

Γραφικότερο από το Schillig, φαίνεται πως το καλοκαίρι έχει τουρισμό.  Ο ήλιος ξεπρόβαλε πιο ξεκάθαρα και η ατμόσφαιρα ζέστανε. Είναι και τα πιο έντονα χρώματα στα σπίτια με τα άσπρα παράθυρα που δείχνουν πιο ζεστά από το γκρι του ουρανού και της παραλίας. Αν και δεν είναι παραλιακό υπάρχουν τεχνητά κανάλια.

Με έκπληξη διαβάζουμε μπαίνοντας στον οικισμό την ταμπέλα ” λιμάνι πλοίων”.  Γραμμή για το λιμάνι. Εντυπωσιακά μικρό. Μια προστατευόμενη από τον αέρα γωνιά στο κανάλι που διασχίζει το χωριό, φιλοξενεί αλιευτικά σκάφη. Ναι, υπάρχει αλιεία γαρίδας, σολωμού και σαρδέλας.

Γραφικό και ενδιαφέρον. Ο τέλειος τόπος για να γνωρίσουμε και την τοπική κουζίνα που περιέχει, τί άλλο, ψάρι. Στο τοπικό εστιατόριο με την τοπική κουζίνα γίνονταν το αδιαχώρητο. Εκεί έμελλε να πάθω το επόμενο, γαστρονομικό αυτή τη φορά, σοκ! Ψαρόσουπα με κρέμα γάλακτος και λαχανικά! Όχι, δεν ήταν δημιουργία ευφάνταστου σεφ, είναι η τοπική συνταγή. Νόστιμη ωστόσο.  Φυσικά από ψάρι παίρνουν μόνο το ζωμό.  Σολωμό, σαρδέλες και ψιλές γαρίδες μαριναρισμένες σε σκορδόλαδο, ωμά πάνω σε φέτες μαύρου ψωμιού. Μας καταπλήξανε, τι να λέω. Ότι μαθαίνει κάνεις καλό είναι.

Φύγαμε για την γειτονική πόλη Jever. Ίσως τη γνωρίζετε από την ομώνυμη μπύρα. Το υπερσύγχρονο αποστακτήριο μπύρας στο κέντρο της πόλης εντυπωσιάζει. Παλιά πόλη με τη γραφικότητα που συνεπάγεται αυτό. Γραφική πλατεία με κυρίαρχη φυσικά την εκκλησία,  ένα όμορφο εντυπωσιακό καμπαναριό και ρολόι,  γραφικά σπίτια με τον αέρα των κοσμοπολιτών της εποχής των αποικιών. Ναι, ο βορράς και η Β. Θάλασσα ήταν ορμητήριο αποικιοκρατών,  αλλά και πειρατών.

Στη Βόρεια Θάλασσα  χύνεται ο Έλβας, ο μεγάλος ποταμός που  λίγο πριν τις εκβολές του  σχηματίζει το μεγάλο λιμάνι του Αμβούργου. Στην Βόρεια Θάλασσα εκβάλουν  όλοι οι παραπόταμοι του Έλβα και εκτείνεται ως τις ακτές της επίσης αποικιοκρατικής δύναμης, της Ολλανδίας.

Η Βόρεια Θάλασσα έχει θεσμούς υποστηρικτές, ωστόσο οι περισσότεροι ντόπιοι δηλώνουν οπαδοί της Ανατολικής θάλασσας, από την άλλη πλευρά της Δανίας.  Επόμενος προορισμός με την πρώτη ευκαιρία.

Μέσω
Φωτογραφίες, Κείμενο: Μαρία Παπαμίχου

Μαρία Παπαμίχου

ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ Από παιδί κάθε Ιούνη αποχαιρετούσα τους συμμαθητές και νέους φίλους μου και κάθε Σεπτέμβρη βρισκόμουν σε άλλη τάξη, άλλη πόλη, μια δυο φορές σε άλλη χώρα.Έμαθα από νωρίς να αναζητώ τα κοινά με τον περίγυρό μου, ταξίδεψα, βρέθηκα στην αντίπερα όχθη, γνωρίζοντας τη διάκριση ως παιδί μεταναστών με σκούρα μαλλιά στον όχι πάντα φιλόξενο ευρωπαϊκό Βορρά.Εκπαιδεύτηκα έτσι ασυνείδητα στο να παρατηρώ, κάτι που θα μου χρησίμευε αργότερα στην σύντομη ενασχόλησή μου με τη δημοσιογραφία.Σπούδασα τη γλώσσα και την λογοτεχνία μιας ξένης χώρας, τελειώνοντας στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών το Τμήμα Γερμανικής και Ελληνικής γλώσσας.Η αναφορά μου στο κοινωνικό σύνολο με οδήγησε και πάλι στην Κολωνία της Γερμανίας,όπου απέκτησα ένα διδακτορικό τίτλο στην Κοινωνική Παιδαγωγική με έμφαση στο μεταναστευτικό και τα ΜΜΕ, όταν κανείς σχεδόν δεν ασχολιόταν ακόμη με το θέμα. Διαπολιτισμικότητα, πολιτικές ασύλου και μετανάστευση σε όλες τις εκφάνσεις της , αλλά κυρίως η κοινή συμβίωση ανθρώπων διαφορετικών πολιτισμών είναι τα θέματα που με απασχολούν και που υπηρέτησα ως τώρα στο βαθμό που μπόρεσα. Η γλώσσα ήταν το κύριο όχημά μου σε αυτή την προσπάθεια. Πριν 4 χρόνια βρέθηκα στην πολυτάραχη Μέση Ανατολή, διδάσκοντας σε ένα πολυπολιτισμικό ακαδημαϊκό περιβάλλον, σε μια χώρα που δημιουργήθηκε από πρόσφυγες για τους πρόσφυγες (κυρίως Παλαιστίνιους, Τσερκέζους από τη Ρωσία και τελευταία Ιρακινούς και Σύριους), στην Ιορδανία. Μεγάλη η πρόκληση. Σήμερα διδάσκω σε πανεπιστήμιο της Γερμανίας.

Σχετικά Άρθρα

Back to top button