Travel StoriesΚόσμος

Ταξίδι στο Άουσβιτς: Ένα διαφορετικό οδοιπορικό

ΟΛΒΙΟΣ ΟΣΤΙΣ ΙΣΤΟΡΙΗΣ ΕΣΧΕ ΜΑΘΗΣ

(” Είναι ευτυχής όποιος γνωρίζει ιστορία”) ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ

Την άνοιξη του 2016, αποφασίσαμε με την οικογένεια να ταξιδέψουμε στην Πολωνία, ξεκινώντας το οδοιπορικό μας από το Άουσβιτς,  το οποίο επισκεπτόμασταν για δεύτερη φορά.

Το ταξίδι στο Άουσβιτς είναι αλλιώτικο από άλλα. Δύσκολο ταξίδι, στενάχωρο, αλλά και εμπειρία ζωής…

Είναι σχεδόν αδύνατο να περιγράψει κανείς με λόγια, τα συναισθήματα που βιώνει σ αυτόν το ζοφερό τόπο.

 

%ce%b1%ce%bf%cf%85%cf%83%ce%b2%ce%b9%cf%84%cf%83_4

Το Άουσβιτς είναι ένα τεράστιο συγκρότημα στρατοπέδων, που βρίσκεται στη μικρή πόλη Όσβιετσιμ (η Πολωνική ονομασία), και απέχει 64 χλμ. Από την Κρακοβία.

Στην ουσία πρόκειται για 3 μεγάλα στρατόπεδα, το Άουσβιτς Ι, το Άουσβιτς ΙΙ-Μπιρκενάου και το Άουσβιτς ΙΙΙ(που ήταν στρατόπεδο εργασίας) και 39 μικρότερα.

Ξεκινώντας την περιήγηση, στην είσοδο του Άουσβιτς Ι, βλέπουμε την περίφημη επιγραφή « ARBEIT MACHT FREI» – Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΝΕΙ…

%ce%b1%ce%bf%cf%85%cf%83%ce%b2%ce%b9%cf%84%cf%83_1

Προχωρώντας, αντικρίζουμε τα κτίρια, τα μπλοκ, που είναι πολλά στη σειρά και πολύ καλά διατηρημένα. Στιβαρά κτίρια, πύργοι ελέγχου παντού, διπλές σειρές από συρματοπλέγματα, φράχτες, υψηλή τάση, τελειότητα στις κατασκευές, όλα μελετημένα, ως την παραμικρή λεπτομέρεια.

Εκεί μέσα οι κρατούμενοι έμεναν σε άθλιες συνθήκες. Άλλα κτίρια ήταν χώροι εκτελέσεων, βασανιστηρίων και πειραμάτων.

Σήμερα, είναι μουσειακοί χώροι, όπου βλέπει κανείς με τρόμο, τόνους από απομεινάρια μαλλιών που οι ναζί τα χρησιμοποιούσαν για να φτιάχνουν ύφασμα, εκατοντάδες βαλίτσες, χιλιάδες σκελετούς γυαλιών,  τόνους από παπούτσια, οδοντόβουρτσες, σκεύη, παιδικές κούκλες, ρούχα και παπούτσια μωρών, δεκάδες προσθετικά μέλη, αλλά και εκατοντάδες κουτιά με το δηλητήριο Κυκλώνας Β.

Λίγο πιο κει, οι θάλαμοι αερίων και η μοναδική καμινάδα που δεν πρόλαβαν οι ναζί να ανατινάξουν.

Πίσω από το σημείο αυτό, σε πολύ μικρή απόσταση, το σπίτι του Διοικητή του στρατοπέδου, Ρούντολφ Ες, που έμενε εκεί με τα 5 παιδιά του κι απ’ όπου ακουγόταν συνεχώς κλασσική μουσική.%ce%b1%ce%bf%cf%85%cf%83%ce%b2%ce%b9%cf%84%cf%83_2

Το δεύτερο στρατόπεδο, το Μπιρκενάου, ήταν το κατεξοχήν στρατόπεδο εξόντωσης, όπου τα τρένα του θανάτου, περνώντας μέσα από την πύλη , οδηγούσαν τους ανυποψίαστους ανθρώπους στο εσωτερικό και αμέσως στη διαλογή… Το 90% των ανθρώπων που «θυσιάστηκαν» στα κρεματόρια , οδηγούνταν εκεί αμέσως μόλις έφταναν στο Μπιρκενάου. Στο αχανές αυτό στρατόπεδο υπήρχαν δεκάδες παράγκες στη σειρά και 6 θάλαμοι αερίων και κρεματόρια , απ΄τα οποία βλέπει κανείς μόνο απομεινάρια του ενός.

Από όλα τα μέρη της γης, εκατοντάδες άνθρωποι κάθε μέρα, περπατούν στα αχανή στρατόπεδα με σκυμμένο κεφάλι, αγέλαστοι, σκυθρωποί, με μια δυσάρεστη έκφραση στο πρόσωπό τους…  Τα βλέμματά τους απορημένα, παγωμένα και μερικές φορές μετέωρα σαν να έπεφταν στο κενό…

%ce%b1%ce%bf%cf%85%cf%83%ce%b2%ce%b9%cf%84%cf%83_15

Απόλυτη ησυχία επικρατεί παντού και περισυλλογή. Μόνο κάποιοι ψίθυροι ακούγονταν που και που και οι οδηγίες από τους ξεναγούς των γκρουπ…

Ίσως κάποιοι από αυτούς, να είχαν προσωπικά βιώματα  ή να είχαν χάσει δικούς τους ανθρώπους και να πραγματοποιούσαν ένα σιωπηλό προσκύνημα

Στις 27/1/1945, τα σοβιετικά στρατεύματα απελευθέρωσαν το Άουσβιτς. Αυτή η ημερομηνία είναι η παγκόσμια ημέρα μνήμης του Ολοκαυτώματος.

Γίνονται κατά καιρούς, πολλές εκδηλώσεις μνήμης για τη φρίκη των στρατοπέδων συγκέντρωσης. Ειδικά από τους Εβραίους των χωρών της Ευρώπης, που θρήνησαν τον μεγαλύτερο αριθμό θυμάτων.%ce%b1%ce%bf%cf%85%cf%83%ce%b2%ce%b9%cf%84%cf%83_18

Μία από αυτές τις δράσεις είναι το “ March of the living” (η πορεία των ζωντανών). Είναι μια ετήσια διεθνής εκδήλωση , όπου νέοι απ΄όλο τον κόσμο, περπατούν από το Άουσβιτς Ι στο Μπιρκενάου, σε μια «παράλληλη» πορεία 3 χιλιομέτρων, των νεκρών με τους ζωντανούς.

Ένα σιωπηλό προσκύνημα στα εκατομμύρια των θυμάτων, με την ευχή «ΠΟΤΕ ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΑΣΟΥΜΕ»…

Σ αυτό μας το οδοιπορικό, θα σας μιλήσω σύντομα και για την ιστορία του Oskar Shindler, ( θυμόμαστε την ομώνυμη ταινία «Λίστα του Σίντλερ του Στίβεν Σπίλμπεργκ) του Γερμανού βιομήχανου στην Κρακοβία.

Προς το τέλος του πολέμου, έσωσε τουλάχιστον 1100 Εβραίους από τον θάνατο, δωροδοκώντας ναζί και παίρνοντάς τους για εργάτες στο εργοστάσιό του.

%ce%b1%ce%bf%cf%85%cf%83%ce%b2%ce%b9%cf%84%cf%83_11

Σήμερα, ο χώρος του εργοστασίου του , μετατράπηκε σε ένα καλαίσθητο μουσείο, με θεματικά δωμάτια και πλούσιο φωτογραφικό υλικό. Είναι διαδραστικό σε διάφορα σημεία και αναπαριστά με ρεαλισμό τη ζωή των ανθρώπων εκείνης της εποχής…

«Όποιος σώζει μια ζωή, σώζει τον κόσμο ολόκληρο»

Το Άουσβιτς, κατά τη γνώμη μου, άλλαξε την ιστορία του ανθρωπίνου είδους…%ce%b1%ce%bf%cf%85%cf%83%ce%b2%ce%b9%cf%84%cf%83_14

Νομίζω ότι όλοι μας, και ειδικότερα οι νέοι θα΄πρεπε κάποια στιγμή να το επισκεφτούν.

Μέσω
Φωτογραφίες, Κείμενο: Ρούλα Σιλιντζή

Ρούλα Σιλιντζή

ΚΑΘΗΓΗΤΡΙΑ Είμαι καθηγήτρια Οικονομολόγος, σε Δημόσιο Λύκειο της Λάρισας. Ειμαι 53 ετών, παντρεμένη με τον Αδριανό Λέκκα. Εχουμε 3 παιδιά (μια κόρη μαζί και δύο γιους του συζύγου) και 3 εγγόνια. Εκτός από την οικογένειά μου, που αυτονόητα την αγαπώ πολύ, μου αρέσει πολύ η δουλειά μου, πράγμα που το θεωρώ προτέρημα για τον άνθρωπο, τα ταξίδια που θεωρώ ότι μας ανοίγουν τα μάτια - αν θέλουμε να δούμε - και τα τελευταία χρόνια η φωτογραφία μέσα από την οποία ανακαλύπτω τον εαυτό μου. Αγαπώ το διάβασμα και το νερό.Τη μουσική, τις βόλτες, το ποδήλατο και ότι με κάνει να νιώθω ζωντανή και δημιουργική.

Σχετικά Άρθρα

Back to top button